Een belangrijk onderdeel van het werk van een archeoloog is achterhalen waaruit het dieet bestond van de mensen die je aan het onderzoeken bent. Het voedingspatroon van deze mensen vertelt namelijk vaak veel over de mensen zelf. Meestal gebruiken we hiervoor zaden uit een beerput of botten uit een afvalkuil. Maar bij de archeologie van de 19e en 20e eeuw kan het soms ook anders!
Conservenblikje
Tijdens het onderzoek bij de aanleg van de spoortunnel en de parkeergarage aan de Phoenixstraat en de Spoorsingel is een bijzonder blikje gevonden. De mannen van het grondwerk zagen wat glinsteren in de grond waarvan ze hoopten dat het goud was. Dat bleek het helaas niet te zijn, het was een oud conservenblikje met een messing wikkel. Op de messing wikkel, die best bijzonder is, staat een tekst in het Frans. Deze luidt:
CONCERVES ALIMENTAIRES
W. HOOGENSTRAATEN & FILS
FOURNISSEURS DE LA COUR
POTAGE
A LA
TORTUE
LEIDEN
Dit betekent: Geconserveerde levensmiddelen, W. Hoogenstraaten en zonen, hofleverancier, schildpaddensoep, Leiden. De onderste regel, met een zeer klein lettertype is helaas niet meer leesbaar. In het blikje heeft dus schildpaddensoep gezeten dat is een bijzondere vondst!
Schilpaddensoep
Schildpaddensoep werd gezien als een delicatesse en was niet voor iedereen weggelegd. Het werd bijvoorbeeld geserveerd als voorgerecht op het feest ter ere van de 70ste verjaardag van Koning Willem III op 23 april 1887 in Grand Hotel Krasnapolsky in Amsterdam. Tegenwoordig is schilpaddensoep in de meeste Europese landen verboden, maar in de Azië en Noord-Amerika staat het nog regelmatig op het menu.
De firma W. Hoogenstraaten & Co. is in 1860 opgericht in Leiden en veranderde zijn naam in 1900 in Nederlandsche Fabriek van Verduurzaamde Levensmiddelen. Ons blikje zal dus tussen 1860 en 1900 gemaakt zijn. Hoewel het natuurlijk een relatief jonge vondst is en daarmee niet hoort tot de voor archeologen interessantste periode in de Spoorzone, geeft het aan dat achter iedere vondst een bijzonder verhaal kan schuilgaan!
